Fjölmiðlar og fjölmiðlafólk .

Er svolítið hugsi yfir fréttamennsku þar sem neikvæðni þrífst mikið. Geðraskanir er partur af mínu lífi eins og menn vita og var heppinn að fá hjálp og hef nýtt mér hana með opnum huga. Vill reyna horfa á það jákvæða sem er að gerast og vonast til að manneskjan geti leitað sér aðstoðar og þá eru fjölmiðlar í mikilvægu hlutverki. Vorum með frábæran fræðsludag í gær þar sem góðir hlutir eru að gerast en fjölmiðlar sáu sér ekki fært að kynna sér og fjalla um og er það mikið umhugsunarefni hvað veldur ? Allavega var að fylgja ungum manni til grafar á föstudag eftir sjálfsvíg. Hann hafði glímt við kvíða og þunglyndi áður en hann fór í vímuefni og í þessa ferð sína þar sem verður ekki aftur snúið. Afverju fjalla þá ekki fjölmiðlar um þessi mál í stað þöggunar ? Þöggun hefur leitt af sér 40 sjálfsvíg á ári utan við þau sem reyna. Hvað kostar það samfélagið okkar að fræða og vera með forvarnir til að fólk velji ekki þessa leið ? Er mannslíf ekki sama og mannslíf ? Væri gott að horfa í það jákvæða sem er verið að gera og fjalla um ef það getur orðið til þess að hjálpa að það sé í lagi að tala um sínar tilfinningar og líðan án þess að vera hræddur um að vera stimplaður. Annars var þetta frábær dagur sem heppnaðist mjög vel í alla staði sem var aðalmarkmiðið. Margt að gerast með góðri samvinnu við Háskólann á Akureyri sem verður sagt frá síðar.

Við fengum Auði Axelsdóttur iðjuþjálfa, og forstöðumann Hugarafls og Geðheilsu-eftirfylgdar sem fjallaði um valdeflingu meðal fólks með geðraskanir og stöðu aðstandenda.

Benidikt Þór Guðmundsson fjallaði um ástvinamissi eftir sjálfsvíg og sjálfsvígsforvarnir.

Kristján Jósteinsson félagsráðgjafi fjallaði um batamódelið í geðheilbrigðisþjónustu.

https://grofin.wordpress.com/2015/02/24/fraedsludagur-i-grofinni/

Kv,

Eymundur ráðgjafi og svolítið geðveikur sem er í lagi og ekkert til að skammast sín fyrir frekar en aðra sjúkdóma og þoli ekki snobb.